เนียเตสขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ชนะคะแนน วัลเตอร์ ซวยบาเกียว ที่ ฟิลิปปินส์ จากนั้น เนียเตสชกชนะรวดถึง 6 ครั้ง มีเสมอกับเกรก มันกันเพียงครั้งเดียว เนียเตสได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 โดยเป็นฝ่ายชนะน็อค โจเซฟ วีญาซิส ยก 1 ชกชนะอีก 3 ครั้ง ก่อนจะแพ้เป็นครั้งแรกเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2547 โดยไปแพ้คะแนนแองกี้ แองโกตาที่อินโดนีเซีย หลังจากนั้น เนียเตสไม่เคยแพ้ใครอีกเลยจนได้ครองแชมป์ WBO เอเชียรุ่นมินิมัมเวท โดยขึ้นชิงแชมป์ที่ว่าง ชนะน็อคเฮรี อาโมล ยก 2 เมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 2 ครั้ง

ต่อมา ตำแหน่งแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBO ว่างลง เนียเตสได้ชิงแชมป์โลกที่ว่างกับพรสวรรค์ ป.ประมุข เมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2550 การชกเป็นไปอย่างสูสี โดยเนียเตสชกพรสวรรค์ลงไปนับแปดได้ในยกที่ 4 และพรสววรค์ถูกตัดคะแนนในยกที่ 10 เพราะชกต่ำกว่าเข็มขัด ในที่สุดเนียเตสเป็นฝ่ายชนะคะแนนได้อย่างเป็นเอกฉันท์ ได้แชมป์โลกมาครอง และป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 4 ครั้ง จากนั้น เนียเตสได้สละแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท และขึ้นไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBO เมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ชนะคะแนน รามอน การ์เซีย ฮิราเลส ที่ ฟิลิปปินส์ ได้ครองตำแหน่งแชมป์โลก และป้องกันตำแหน่งไว้ได้อย่างยาวนานมากถึง 13 ครั้ง ถือว่ามากที่สุดในบรรดานักมวยฟิลิปปินส์ และได้รับยกย่องให้เป็นแชมป์โลกเดอะริงอีกด้วย ก่อนจะสละตำแหน่งไปเองในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2559 เพื่อขยับขึ้นไปชกในรุ่นฟลายเวท[1]

เมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2560 เนียเตสได้แชมป์โลกในรุ่นที่ 3 ในรุ่นฟลายเวทของ IBF โดยเอาชนะคะแนน เอกตะวัน บีทียูเรือไวกิ้ง นักมวยชาวไทย ในการชิงแชมป์ที่ว่าง ที่เดอะริเวอร์ฟรอนต์ เมืองเซบู ด้วยคะแนนอย่างเป็นเอกฉันท์ 117-111, 115-113 และ 117-111[3] และทำให้กลายเป็นนักมวยชาวฟิลิปปินส์คนที่ 3 ที่ได้แชมป์โลก 3 รุ่น ต่อจากแมนนี่ ปาเกียว และโนนิโต โดแนร์